Świadectwo depozytowe to termin, który nie może być obcy żadnemu obligatariuszowi. Ów dokument stanowi bowiem niezbędny załącznik do pozwu przeciwko emitentowi, jak i zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym emitenta. Co więcej, często jego złożenie jest warunkiem skuteczności żądania natychmiastowego wykupu obligacji przez emitenta.
Czym jest świadectwo depozytowe?
Instytucja świadectwa depozytowego została wprowadzona już w 1991 r. na potrzeby obrotu zdematerializowanego. Świadectwo depozytowe jest dokumentem dowodowym. Zaliczane jest ono do kategorii znaków legitymacyjnych (tj. dokumentów stwierdzających obowiązek spełnienia świadczenia na rzecz okaziciela dokumentu) i może mieć wyłącznie postać dokumentu imiennego. Należy podkreślić, że świadectwo depozytowe nie jest papierem wartościowym, ani go nie zastępuje.
Funkcje świadectwa depozytowego
Świadectwo depozytowe służy przede wszystkim indywidualizacji osoby uprawnionej ze zdematerializowanych papierów wartościowych, w tym z obligacji korporacyjnych. Stanowi ono potwierdzenie stanu posiadania na rachunku papierów wartościowych prowadzonym dla osoby uprawnionej. Należy podkreślić, że świadectwo depozytowe same w sobie nie uprawnia do korzystania z praw, ani spełniania świadczeń, jakie wynikają z papierów wartościowych, na które ono opiewa.
Upraszczając świadectwo depozytowe ma umożliwiać wykonywanie praw ze zdematerializowanych papierów wartościowych.
Kto wystawia świadectwo depozytowe?
Wystawić świadectwo depozytowe może jedynie podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych (bank, dom maklerski, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych), na którym zaewidencjonowane zostały papiery wartościowe, na które świadectwo depozytowe ma opiewać. W związku z powyższym z żądaniem jego wystawienia musisz zwrócić się do podmiotu prowadzącego Twój rachunek maklerski.